Endotraxeyal kiritish: sun‘iy nafas olish apparatida (IVL) bo‘lgan, intubatsiya qilingan bolalarda Alveofakt® preparati kislorod kontsentratsiyasi va yurak urish sonini (ChSS) doimiy monitoring qilish sharoitida qo‘llanadi. RDS (respirator distress sindromi) diagnostikasidan so‘ng, davolash imkon qadar erta boshlanadi.
Profilaktika: tavsiya etilgan birinchi doza — 1,2 ml Alveofakt® har 1 kg tana vazniga mos ravishda, tug‘ilgandan so‘ng 1 soat ichida yuboriladi. Zarurat bo‘lganda, yana 3 marta, 12-24 soat oralig‘ida, jami 4 marta dozani takrorlash mumkin. Agar ventilatsiya parametrlari yomonlashsa va hayot uchun xavf tug‘diradigan holatlar yuzaga kelsa, doza orasidagi vaqt intervallari shifokor kuzatuvi ostida qisqartirilishi mumkin.
Favqulodda davolash: klinik simptomlar va/yoki radiologik o‘zgarishlar paydo bo‘lganda yoki zarur bo‘lgan kislorod fraksiyasi 40% dan oshganda (FiO2 > 0.4), har 1 kg tana vazniga 1,2 ml Alveofakt® darhol kiritiladi. Zarurat bo‘lganda yana 3 marta, 12-24 soat oralig‘ida takrorlash mumkin. Agar hayot uchun xavfli holatlar davom etsa, dozalar orasidagi vaqt qisqartirilishi mumkin, ammo 2-doza birinchi dozadan kamida 30-60 minut o‘tib kiritilishi lozim.
Alveofakt® preparati faqat intratraxeyal instillyatsiya orqali kiritiladi.
Kiritish texnikasi:
Intubatsion naycha biqfurkatsiyadan 1 sm yuqorida to‘g‘ri joylashgan bo‘lishi va hajmi mos bo‘lishi kerak.
Traxeyal bronxial daraxtdan (TBD) nazorat bilan suyuqlikni so‘rib olish.
Kateterni intubatsion naychadan 1 sm tashqariga chiqadigan chuqurlikkacha kiritish.
Bemorni chap tomonga yotqizib, preparatni kateter orqali 1,2 ml/kg dozasida bolyus usulida kiritish. Shpritsga havo tortib olib, kateterga yuborish orqali preparatni to‘liq TBDga yetkazish.
Qo‘lda Penlon, Cardiff kabi sumka yordamida 5 marta nafas olish harakati qilish va IVLni boshlash — nafas olish tezligi 60/min dan yuqori va chiqish vaqti kamida 0.6 sek bo‘lishi kerak.
Preparat teng taqsimlanishi uchun bemorni ehtiyotkorlik bilan o‘ng-chiq tomonga bir necha daqiqa davomida aylantirish.
Ilgari imkon qadar 6-8 soat davomida TBDdan suyuqlik rutchin ravishda so‘rilmasligi tavsiya etiladi. Qon gazlarini doimiy monitoring qilish zarur, gipereoksiya oldini olish (PO2 60 mm Hg dan yuqori emas, SaO2 95% dan yuqori emas). Eng yaxshi ta’sir FiO2 0.25 da SaO2 95-96% bo‘lsa kuzatiladi.
Agar FiO2 0.4 da qon gazlari barqarorlashsa, IVL parametrlari (Pin, Tin, Tex, Flow) moslashtirilishi kerak. Agar yaqin 4-6 soat ichida holat yomonlashsa va FiO2 > 0.4 bo‘lsa, surffaktantni qayta kiritish zarurati yuzaga kelishi mumkin, bu rentgenogramma va qon gazlari ko‘rsatkichlariga asoslanadi.
Manipulyatsiyalar qat‘iy aseptik sharoitlarda bajarilishi kerak.